Motyw przemiany. Kordian jest bohaterem dynamicznym, jego postawa zmienia się w trakcie biegu fabuły dramatu. Z niedojrzałego podlotka, który w życiu nie widzi nic poza swoim miłosnym niepowodzeniem, staje się dojrzałym mężczyzną, z jasno określonymi priorytetami życiowymi, który nie waha się przed zrobieniem tego, co uważa za Kordian jako bohater romantyczny. Bohater romantyczny to miano, które łączy postacie, które wyszły spod pióra Goethego, Byrona, Mickiewicza czy Słowackiego. Choć twory, które stanowią kanwę każdego romantycznego dzieła - ich bohaterowie, są od siebie odmienni, tym niemniej można wyróżnić wspólne dla nich rysy charakteru czy Baczyński – autor, owy poemat napisał w trakcie okupacji hitlerowskiej w Polsce. Autorka z kolei swoje myśli przelewała na papier pod mniejszą presją spokojniejszego XX-lecia. “Zanurzcie mnie w Niego” jest tytułem przedstawiającym całkowicie treść utworu. Pierwsze wersy niezwykle dosłownie ofiarują nam wyobrażenie łączenia Odpowiedź: Motyw nieszczęśliwej miłości jest jednym z najczęściej podejmowanych tematów w literaturze i sztuce. Przykładami dzieł, które wykorzystują ten motyw są "Romeo i Julia" Williama Shakespeare'a oraz "Dzieje Tristana i Izoldy" Josepha Bédiera. To właśnie za sprawą miłości Boga do człowieka istniejemy i. Bohaterowie literaccy których zmieniła miłość. Motyw miłości znalazł liczne realizacje w literaturze, w której miłość, ze względu na mnogość znaczeń, jest jednym z najbardziej popularnych tematów. Występuje. Motyw przyjaźni w literaturze - konteksty z różnych epok. Przyjaźń to słowo o wielkiej wadze. Opisuje relację, do której jako ludzkość przywiązujemy znaczenie, choćby poprzez odróżnianie prawdziwej przyjaźni od jej imitacji. Literatura oddaje wagę tego słowa poprzez użycie go jako jednego z podstawowych motywów. . Motyw miłośći jest tak wdzięcznym i zajmującym tematem, że od dawien dawna stanowił inspirację dla twórców literackich. I nie mamy tu na myśli tylko miłości romantycznej, chociaż wydaje się, że to właśnie ona najczęściej gości na kartach powieści i poematów. Gdzie w literaturze znajdziemy motyw miłości? Motyw miłości w literaturze Motyw miłości w literaturze pojawia się bardzo często, bez względu na epokę, w której przyszło tworzyć twórcom. Dzieje się tak dlatego, że tematyka ta ma w pewnym sensie charakter uniwersalny i niezmiennie towarzyszy człowiekowi. Zmieniają się tylko okoliczności. Pierwszy utwór traktujący o tym uczuciu to bez wątpienia "Pieśń nad pieśniami", czyli jedna z ksiąg Biblii. Interpretatorzy twierdzą, że jego treść można traktować jako alegorię miłości Boga do narodu czytelnicy możemy również rozczytywać się w wielu dziełach poświęconych romantycznej miłości między kobietą a mężczyzną. Motyw ten bardzo często pojawia się w mitologii greckiej. Przywołać tu można choćby postaci Orfeusza i Eurydyki. Tego typu utwory ukazują zmagania, jakim poddani są kochankowie, którzy przeważnie przechodzą wielkie trudności i cierpienia, a często na końcu i tak nie mogą połączyć się z ukochaną autorzy miejsce w swoich utworach poświęcają nie tylko miłości romantycznej. Równie często obrazują piękną miłość między rodzicami a dziećmi. W polskiej literaturze szczególne miejsce zajmują z kolei utwory ukazujące bohaterów, którzy swoje życie poświęcają miłości do ojczyzny. I mamy tu przykłady zarówno tych, którzy w jej imię poświęcają swoje życie w walce wręcz z wrogiem, ale również bohaterów pozytywistów, którzy wierzą, że dzięki pracy organicznej i pracy u podstaw mogą przysłużyć się nieszczęśliwej miłości Motyw nieszczęśliwej miłości to chyba najczęściej spotykany motyw w powieściach o tematyce miłosnej. Nie sposób tu nie wspomnieć o sławnym na całym świecie dramacie Szekspira "Romeo i Julia". Kochankowie mimo wielkiej miłości i wsparcia wielu osób, nie są w stanie pokonać piętrzących się przed nimi przeszkód. W efekcie tego oboje tracą życie w bardzo młodym wieku. Kolejnym doskonałym przykładem literackiej nieszczęśliwej miłości są "Cierpienia młodego Wertera" Goethego. Tytułowy Werter przeżywa rozterki miłosne, ponieważ zakochał się w kobiecie, która jest zaręczona. Efektem jego nieszczęśliwej miłości jest decyzja o samobójstwie. Podobny motyw pojawia się również w IV części "Dziadów" Mickiewicza. W utworze tym główny bohater - Gustaw - również decyduje się na samobójstwo, podyktowane niespełnionym uczuciem. Obok motywu nieszczęśliwej miłości często pojawia się również motyw vanitas - związany z przemijaniem i zmierzaniu ku śmierci. Zobacz też: Motyw snu w literaturze. Co łączy Hypnosa i sny Roskonlikowa?Miłość rodzicielska w literaturzeMiłość rodzicielska w literaturze znajduje również swoje odbicie. Jednym z przykładów oddanej miłości matki do dzieci jest matka Balladyny z dramatu Juliusza Słowackiego. Mimo wszelkich niegodziwości, jakich dopuszczała się tytułowa bohaterka, jej matka obdarzała ją szczerym i silnym uczuciem. Doskonały przykład miłości rodzicielskiej, tym razem ze strony ojca, otrzymujemy w "Trenach" Jana Kochanowskiego. Cykl ten autor poświęcił swojej zmarłej córce Urszuli. Z tekstów można odczytać ogrom uczuć, jakimi obdarzał ojciec swoje dziecko, i to jak nie może pogodzić się z jego stratą. Miłość do ojczyzny w literaturze Miłość do ojczyzny w polskiej literaturze romantycznej pojawia się dość często. Po motyw ten chętnie sięgali wieszczowie narodowi: Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki. Ten pierwszy szczególnie unaocznił motyw patriotyzmu i oddania ojczyźnie w "Panu Tadeuszu", gdzie nie tylko bohaterowie deklarują swoją postawą i zachowaniem miłość do kraju, ale także sceneria przesycona jest patriotycznym duchem. Wystarczy wspomnieć tu chociażby opis dworku w Soplicowie, na wskroś polskiego, w którym na ścianach królują portrety bohaterów narodowych, a zegar wygrywa Mazurka Dąbrowskiego. Nieco inne ujęcie miłości do ojczyzny ukazuje Juliusz Słowacki w "Kordianie". Tu bohater po licznych wewnętrznych rozterkach dochodzi do przekonania, że prawdziwym sensem życia jest poświęcenie się sprawom narodowym. Zobacz tez: Motyw przemijania w literaturze. Przemijanie, czas, upływ czasu Historia miłości Wertera i Lotty przypomina wiele innych romansów znanych z literatury, nie tylko romantycznej. Młodzieniec z miejsca poczuł uczucie do kobiety, gdy zobaczył ją po raz pierwszy w leśniczówce. Zafascynowała go nie tyko jej uroda, ale dobroć i opiekuńczość nad młodszym rodzeństwem i schorowanym ojcem. Po raz drugi spotkali się na balu. Wtedy to Werter przekonał się, że dziewczyna odwzajemnia jego uczucie, mimo że jest już prawie zaręczona z Albertem. Młodzieniec przeżywał wówczas najpiękniejsze chwile swojego życia. W listach do przyjaciela pisał: Przeżywam dni tak szczęśliwe, jakie Bóg chowa dla swych świętych (…) Jeszcze nigdy nie byłem szczęśliwszy, jeszcze nigdy moje odczuwanie natury, każdego kamyczka, każdej trawki, nie było pełniejsze i głębsze. Wkrótce okazało się, że Werter zakochał się bez pamięci. Nie tylko idealizował w myślach Lottę, ale nie mógł myśleć o niczym innym. Miłość stała się sensem jego życia. Sytuacja diametralnie się odmienia, gdy po sześciu tygodniach nieobecności powraca Albert. Młodzieniec zaczyna odczuwać zazdrość o ukochaną, lecz nie ma odwagi podjąć jakichkolwiek działań i usuwa się w cień. Targany emocjami nie potrafi znaleźć dla siebie miejsca. Wyjeżdża do innego miasteczka, a tam próbuje znaleźć ukojenie w pracy w poselstwie. Początkowo nie może przestać myśleć o Lotcie, aż wreszcie zdaje sobie sprawę, że nigdy nie będzie mógł być z nią. Postanawia zakończyć ten związek i wysyła do kobiety wiadomość o rozstaniu. Przez jakiś czas wydaje mu się, że uporał się z własnymi uczuciami i zapomniał o miłości. Jednak, gdy dowiaduje się o ślubie Lotty z Albertem, zdaje sobie sprawę, że nigdy nie przestał jej kochać. Burza uczuć odżyła w nim w jednej chwili. Z całego serca zazdrościł Albertowi: Ja jej mężem! O Boże, któryś mnie stworzył, gdybyś mi był zgotował tę szczęśliwość, całe me życie byłoby ciągłą modlitwą! Nie chce się pracować! Wybacz mi te łzy, wybacz mi moje daremne pragnienie! Nie może się powstrzymać i po dziesięciu miesiącach od rozstania powraca do domu Alberta i Lotty. Jego częste wizyty stają się z czasem kłopotliwe dla całej trójki bohaterów. Uczucia Wertera wobec Lotty zdają się być jeszcze silniejsze niż wcześniej. strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij Konrad Wallenrod – powieść poetycka autorstwa narodowego wieszcza Adama Mickiewicza to jedno z najciekawiej skonstruowanych dzieł, jakie spotkać można w polskiej literaturze epoki romantyzmu. Fakt, że jego główny bohater jest postacią niejednoznaczną, wymykającą się schematom nawet tak różnorodnej epoki, jaką był romantyzm oraz fakt, że całość dotyczy bardzo podniosłych spraw narodowych, sprawia, że ta powieść poetycka obfituje w przeróżne wątki i motywy literackie. Motyw zdradyMotyw miłościMotyw poezjiMotyw moralnościMotyw ojczyznyMotyw samobójstwaMotyw zdradyKonrad Wallenrod jest w istocie zdrajcą podwójnym. Teoretycznie bowiem zdradza swój własny naród, by wstąpić w szeregi wrogiego Zakonu Krzyżackiego. Robi to jednak tylko po to, by zniszczyć Zakon od wewnątrz, więc zdradza również pod pewnym względem Krzyżaków. Umiera zdemaskowany jako szpieg i potępieniec. Trzeba zauważyć, że mimo że przyświecały mu szlachetne pobudki to jednak przez lata dopuszczał się wielu niemoralnych czynów wobec swoich rodaków. Motyw miłościWallenrod zakochuje się z wzajemnością w litewskiej księżniczce, Aldonie, córce księcia Kiejstuta. Ich miłość kwitnie, w końcu zostają małżeństwem. Miłość jednak szybko okazuje się niemożliwa do spełnienia, ponieważ w Wallenrodzie zwycięża poczucie obowiązku i miłość do ojczyzny. Opuszcza on żonę wiedząc, że nigdy do niej nie powróci. Aldona jednak nie wyobraża sobie życia u boku innego mężczyzny, więc zawierza swoje życie Bogu i każe się zamurować w wieży niedaleko zamku, w którym urzęduje jej ukochany. Małżonkowie mają ze sobą więc kontakt, jednak wiedzą, że możliwość spełnienia ich małżeństwa przepadła na zawsze. Aldona umiera w niedługi czas po samobójstwie Konrada. Motyw poezjiSferę poetycką reprezentuje w dziele Halban, stary Litwin, również wyrwany z ojczyzny i osadzony wśród Krzyżaków. Pełni on rolę tłumacza, a później również opiekuna młodego Waltera. Dba o jego wychowanie i wykształcenie. Halban jest również wajdelotą, bardem, wędrownym poetą, który śpiewa swoje pieśni napotkanym ludziom. Mieszkając wśród Krzyżaków przy pomocy poezji uświadamia Walterowi, gdzie leżą jego prawdziwe korzenie, a także wpaja mu nienawiść wobec Niemców, którzy wciąż odbierali spokój jego ojczyźnie. Po śmierci Wallenroda Halban wyrusza na Litwę, by śpiewać o jego bohaterstwie i oczyścić jego imię. Motyw moralnościGłówny bohater poddany jest bez przerwy wewnętrznej walce. Cały czas toczy ze sobą duchowy bój, by przekonać się, czy wybrał dobrą drogę. Pamięta, że sprowokowały go do tego szlachetne pobudki, ale wie też, że po drodze do celu musiał krzywdzić własny naród, a przecież właśnie temu chciał zapobiec. Dręczą go myśli, że nawet jeśli osiągnie swój cel zostanie przeklęty przez rodaków. Dodatkowe wątpliwości budzi w nim fakt, że opuścił największą miłość swojego życia, czym doprowadził ją do załamania i wiecznego życia w nieludzkim odosobnieniu. Motyw ojczyznyTo właśnie odpowiedzialność za ojczyznę zmusza Waltera Alfa do przemiany w Konrada Wallenroda i oddania swojego życia misji oswobodzenia Litwy. Miłość do własnego kraju okazuje się więc większa (ale też trudniejsza i bardziej wymagająca) od czysto ludzkiej miłości do drugiego człowieka. Sytuacja ta jest o tyle skomplikowana, że Konrad ze swojej ojczyzny został przemocą wyrwany jako dziecko, a o własnym kraju słyszał przez wiele lat jedynie z pieśni Halbana, co na pewno miało wpływ na odmienność jego perspektywy w myśleniu o Litwie. Ostatecznie jednak prawdziwe korzenie wzięły w nim górę i stanął do walki w ich obronie. Motyw samobójstwaKonrad Wallenrod zostaje w końcu zdemaskowany przez Krzyżaków i skazany na śmierć. Abyy uniknąć hańby wynikającej ze śmierci z rąk Niemców, bohater odbiera sobie życie samodzielnie w ostatnim honorowym geście swojego życia. Aktem tym pokazuje nie tylko to, jak ogromną niechęcią darzył Krzyżaków i jak wielkiego wysiłku musiało wymagać spędzenie wśród nich życia, lecz także to, jak ogromne emocje i napięcia targały nim od lat, co wpisało go w definicję typowego bohatera romantycznego. Dziś Walentynki – coroczne święto zakochanych przypadające 14 lutego. Nazwa pochodzi od św. Walentego, którego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest również tego w tym dniu jest wysyłanie listów zawierających wyznania miłosne często pisane wierszem. Miłość to zdecydowanie jeden z najczęściej podejmowanych tematów a przykłady wykorzystania motywu miłości w literaturze można mnożyć. Uczucie to przewija się przez kolejne epoki literackie, od Biblii (na przykład „Pieśń nad pieśniami”) przez kolejne mity greckie (mit o Orfeuszu i Eurydyce), po utwory średniowieczne (legenda o Tristanie i Izoldzie). W jakich jeszcze literackich historiach znajdziesz opisy miłości rodzącej się pomiędzy dwojgiem ludzi? Oto kilka najbardziej znanych z kart książek par: Aragorn i Arwena. Człowiek i półelfka z trylogii „Władca Pierścieni” J. R. R. Tolkiena. Arwena, jako półelfka była nieśmiertelna, ale daru wiecznego życia wyrzekła się z miłości do człowieka – Strażnika Północy i późniejszego króla Arnoru i Gondoru. Romeo i Julia. Tej pary nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Romeo i Julia to postacie najsłynniejszego dramatu Szekspira. Dwoje młodych ludzi pochodzących ze zwaśnionych rodów zakochuje się w sobie bez pamięci, co uruchamia lawinę zdarzeń prowadzącą do śmierci zakochanych. Romeo i Julia stali się symbolami gorącej miłości, której nic nie pokona, a ich losy okazywały się na przestrzeni wieków inspiracją dla kolejnych twórców. Barbara i Bogumił Niechcicowie. „Noce i dnie” to jedna z najbardziej znanych powieści Marii Dąbrowskiej, opisująca losy małżeństwa Barbary i Bogumiła, ich życie codzienne, troski i radości, a w tle również perypetie ówczesnego społeczeństwa. Lizzy Bennet i pan Darcy. „Duma i uprzedzenie” Jane Austen to powieść obyczajowa, która jednocześnie nie jest pozbawiona humoru. Największym zmartwieniem pani Bennet jest wydanie za mąż pięciu jej córek. Fabuła powieści skupia się na osobie Lizzy, drugiej w kolejności córki, błyskotliwej młodej dziewczyny, która poznaje zdystansowanego pana Darcy’ego. Stanisław Wokulski i Izabela Łęcka. Jedna z najsłynniejszych historii o nieszczęśliwej miłości w polskiej literaturze. Stanisław Wokulski, dysponujący dużym majątkiem kupiec, przedsiębiorczy i inteligentny mężczyzna zakochuje się w kobiecie spoza jego strefy – arystokratce Izabeli Łęckiej, która ostatecznie przyjmuje jego oświadczyny z powodów finansowych. Miłość jest motorem napędowym decyzji podejmowanych przez Wokulskiego, ale jednocześnie staje się dla niego źródłem cierpień. Justyna Orzelska i Jan Bohatyrowicz. Pozytywistyczna powieść Elizy Orzeszkowej „Nad Niemnem” to przede wszystkim pochwała pracy i życia w zgodzie z przyrodą. Justyna Orzelska jest szlachcianką, ale z powodu braku pieniędzy, żyje pod dachem krewnych – Korczyńskich. Ma za sobą nieudany związek, a jej dotychczasowe życie nie jest dla niej satysfakcjonujące, do momentu, w którym dziewczyna poznaje Jana Bohatyrowicza, mieszkańca lokalnego zaścianka, z którym się zaręcza, pomimo różnic społecznych. Źródło:

motyw nieszczęśliwej miłości w literaturze